کد مطلب:68751 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:216

روایت حدیث غدیر در شرایط خفقان











خبر غدیر و سخنان پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در آن مجمع عظیم، طوری در شهرها منتشر شد كه حتی غیر مسلمانان هم از این خبر مهم آگاه شدند. جا داشت بیش از یكصد و بیست هزار مسلمانِ حاضر در غدیر، هر یك به سهم خود خطبه ی غدیر را حفظ كند و متن آن را در اختیار فرزندان و فامیل و دوستان خود قرار دهد.

متأسفانه جو حاكم بر اجتماع آن روز مسلمین و فضای ظلمانیِ بعد از رحلت پیامبر صلی اللَّه علیه و آله- كه حدیث گفتن و حدیث نوشتن در آن ممنوع بود و سالهای متمادی همچنان ادامه داشت- سبب شد كه مردم، سخنان سرنوشت سازِ پیامبر دلسوزشان در آن مقطع حساس را به فراموشی بسپارند و اهمیت آن را نادیده بگیرند. طبیعی است كه باید چنین می شد؛ زیرا مطرح كردن غدیر مساوی با برچیدن بساطِ غاصبینِ خلافت بود، و آنان هرگز اجازه ی چنین كاری را نمی دادند. البته جریان غدیر بصورتی در سینه ها جا گرفت كه عده ی زیادی خطبه ی غدیر یا قسمتی از آن را حفظ كردند و برای نسلهای آینده بیادگار گذاشتند و هیچكس را قدرت كنترل و منع از انتشار چنین خبر مهمی نبود.

شخص امیرالمؤمنین و فاطمه ی زهرا علیهماالسلام كه ركن غدیر بودند، و نیز ائمه علیهم السلام یكی پس از دیگری تأكید خاصی بر حفظ این حدیث داشتند، و همه ی ایشان بارها در مقابل دوست و دشمن بدان احتجاج واستدلال می فرمودند،[1] و در آن شرایط خفقان می بینیم امام باقر علیه السلام متن كامل خطبه ی غدیر را برای اصحابشان نقل فرموده اند.

همچنین بیش از دویست نفر از صحابه و عده ی زیادی از تابعین، با آن كه در شرایط سخت تقیه بوده اند و نقل حدیث غدیر برای آنان به قیمت آبرو و حیثیت و جانشان تمام می شده، آن را نقل كرده اند.

در كتاب «عوالم العلوم»: ج 3/15 ص 508/493 فهرستی از راویان حدیث غدیر به ترتیب زمانی چهارده قرن را آورده و گفته است چنین اتصال سند و نقل خَلَف از

[صفحه 121]

سَلَف ریشه ی محكم و سلسله ی بدون انقطاع اسناد در نقل حدیث غدیر را به اثبات می رساند. در ص 517/509 راویان غدیر از علما را به ترتیب الفبا آورده است. در ص 522 مؤلفینی كه حدیث غدیر را ثبت كرده اند ذكر كرده و در ص 534/529 به وثاقت صحابه و تابعین و سایر ناقلین حدیث غدیر پرداخته است.

بهمین جهت در بین قاطبه ی مسلمین، هیچ حدیثی به اندازه ی «حدیث غدیر» روایت كننده ندارد، و گذشته از تواتر آن، از نظر علم رجال و درایت، اسنادِ آن در حد فوق العاده ای است.



صفحه 121.





    1. عوالم: ج 3:15 ص 476-472.